çocuğunu dünyaya getirince 2 ay ağlayan anne mi olur? bu vicdan rahatsızlığından kurtulamıyorum... neden ağladım sahi?
down diye mi? oysa gayet sağlıklıydı! eli kolu da vardı, kaşı gözü de...ama ben ağladım.. sonucu elime aldığımda dünya başıma yıkılmış gibi yığıldım kaldım.. sabaha kadar ağladım... sabah olduğunda yarım yamalak uyumuşluğumla rüya olsun diye dua ettim.. kağıda tekrar baktım, bir daha ağladım.. sordular ağladım, anlattım ağladım, ne olacak dedim ağladım, İnci 'ye bakıp bakıp ağladım..
o naptı? uyudu.. her çocuk gibi 2 aylık olana kadar uyudu.. mama yedi ve uyudu... sonra bigün uyanık kalma süreleri uzamaya başladığında bana bir güldü, dünyam değişti.. hep böyle tarif ediyorum hissettiklerimi... bigün de kalktı bana "agu" dedi, işte o gün vicdan muhasebesi yapmaya başladım...
neden ağladım sahi? başıma ne geleceğini bilmiyordum ki... down sendromlu.. tamam da ne ? mesela birşeyleri geç olsa da yapabileceğini bilmiyordum.. ellerini ağzına götürdüğünde anladım ki öğrenecek mutlaka... geç yürümesi mi sorundu? yoo.. 46 kromozomu olup da 2 yaşında yürüyen yok mu sanki? konuşması mı bozuk olacaktı? 5 yaşında konuşan çocuk görmedim mi hiç? 1 kere değil 5 kere mi öğretecektik, ya da 100 kez mi tekrar edecektik... yıllardır aynı dersi kaç kez anlattım biliyor musunuz? İnci ye anlatmak mı zor gelecekti bana ? asla!!!
bilmiyordum dostum... bu çocuğun beni bu kadar sevince boğacağını, hayatıma renk katacağını, beni bu kadar farklı kılacağını, hayatımın amacını oluşturacağını, mutluluktan her gün heyecanlandıracağını bilmiyordum ! cerrahpaşaya ilk gittiğimiz gün 14 yaşında downlu kızı olan bir kadın vardı, bana " sakın ağlama" dedi.. "benim kızımın yapamayacağı hiçbirşey yok bu dünyada,seninki de yapacak! "
İnci, umut, can, defne, simay, muhammed, alp, zeynep, meryem, azra, osman, elif ikra, hira, hatice ahsen neden yapmasın... onlar da yapacak! işte biz bunları bilmediğimiz için ağladık hep...
özür dilerim kuzum... senin kapasiteni hiçe sayıp ağladığım için.. oysa ki şimdilerde "merhaba" yapma ile beni mutlu ederken, vicdanım nasıl yiyor bitiriyor beni bir bilsen.. artık ağlamıyorum annem.. oyuncak çarpıştırıyorum, akşama kadar elimi uzatıp merhaba diyorum, defalarca bababababa diye sayıklıyor, her mama yediğinde belki 20 kez ali babanın çiftliğini söylüyorum.. ve seninle çok eğleniyorum :)
o yüzden sen bana " anne " diyene kadar ben anneler gününü kutlamıyorum bebeğim.. sen ne zaman dersen, benim için o gün ve sonraki her gün anneler günü 💞💞💞💞
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder