işe başlamama çok az kaldı :( mart 14 iş başı... aslında raporla filan uzatılabilirdi ama bir gün mutlaka başlayacağım... inci için her zamankinden daha çok çalışıp kazanmak gerek.. sağolsun Ayten ablam "ben bakmaya hazırım, beklesen ne olacak, başla, sana da iyi gelir"dedi.. aldım gazı gidiyorum yani...
bir sürü fikir geldi çalışmamla ilgili... biri diyor ki, "istifa et!" oldu bebeğim hemen... ben ki taaa Hakkari'ye atanıp orda çalışmış insanım, neden pes ediyorum?
bir başkası "ücretsiz izne ayrılsana" dedi... canım benim , herhalde her ay bana maaş ödemesi yapacak, ne fedakarsın!
herkes iyi niyetle fikir üretiyor farkındayım ama bilmiyorsunuz ki ben çalışmazsam olmaz.. belli bir hayat standardı var herkesin.. biri asgari ücretle 4 çocuk okutur, diğeri bi alışverişte asgari ücreti yer yutar... zannetmeyin ki çok lüks yaşıyoruz... inci için her zamankinden daha çok maddi güce ihtiyacımız var.. "devlet karşılıyor" diyenleri duyar gibiyim.. evet 8 saatini devlet karşılıyor fakat bir özel eğitimcinin bile istihdam edilmediği bir yerden mucize beklememek gerek... elimizden geldiği kadar diğer imkanlarımızı da zorlayıp, alabileceğimiz desteğin en fazlasını almak için o maddi güce ihtiyacımız var bizim.. bunun için de çalışmak zorundayım...
8.5 aydır evdeyim... bugün bi hesaplayınca farkettim ki. 29 yıllık ömrümde ilk kez bu kadar uzun süre okula gitmeden(hem okuma hem çalışma anlamında) durmamıştım evde... kendimi bildim bileli ya ders çalıştım, ya okula gittim, ya dersaneye gittim, ya etüte gittim ya da çalıştım.. sonuç olarak evde kalma rekorunu an itibari ile kırmış bulunmaktayım.. bundan sonra da bir daha asla bu kadar uzun bir zaman diliminde evde bulunamayacağımı biliyorum ve bundan da hiç şikayetçi değilim.. bundan sonra kızımla neresi varsa gezip tozmayı planlıyoruz... bütün arkadaşlarımın dünya tatlısı minnoşları var, ve benim minnoş da artık onlarla tanışmalı bence... e doktor ve eğitim telaşı zaten hayatımızın büyük bir kısmının yollarda geçmesine vesile olacak...
İnci doğduğunda,İnci gelmeden haberi gelmişti malumunuz...o gün ilk kurduğum cümle "ben nasıl bakarım bu çocuğa" oldu.. hem ağladım hem de defalarca bu cümleyi söyledim.. Ayten abla geldi elimi tuttu ve ağlayarak " üzülme birlikte bakacağız" dedi.. o gün bugündür bu cümlenin hakkını verdi her gün..şimdi de İnci ile birlikte gün sayıyorlar :) ben işe gidince başbaşa kalacakları günü bekliyorlar :) insanın işe gittiğinde arkasına bile bakmadan çocuğunu emanet edebileceği birinin olması ne güzelmiş meğer...
şafak 3 Ayten abla :) 3 gün sonra başbaşasınız İnci tanesiyle ;)
Malesef arkadaşım birgün mutlaka başlıyorsun. Bizim zamanimizdaki gibi olsa annelerimiz baktı büyüttü bizleri. Ama suan ki yaşam standartlari çalışmayı gerektiriyor. Her annenin evladını sevgiyle ,ilgi ile büyütmek istediği gibi bizlerde istiyoruz. Ama ne yazık ki zaman öyle bir zamn ki eğitimi, giysisi,gezmesi,istekleri ,ihtiyaclari her geçen gün artıyor gelde çalışma :( allah yardımcımız olsun. Hele ki sizin gibi Ayten Teyzeleri olanlar daha sansli . Anlattıklarin kadariyla inci'ye en az senin kadar ilgiyle bakacak. Ben bile burdan bunu hissedebiliyorum. Allah Ayten teyze de sağlık hosluk versin ki inci'ye gücünün yettigince baksin arkadaşım. :*
YanıtlaSil