benim sendromlarım öyle pazartesi filan değil,pazar! çünkü dinlenemiyorum... herkes "pazar kahvaltısı" "pazar gezmesi" "tv keyfi" yaparken , ben sabah 6 da inci ile birlikte kalkıyorum öncelikle... sonra bi markete kim gidecekse gidip geliyor... sonra ben kendimi temizliğe bir vuruyorum, oturduğumda gün bitmiş oluyor...
bütün hafta içi günlerimi İnci ile doldurduğum için, inanın hiç iş yapmıyorum.. yaptığım tek şey (eğer inci ağlamadan yanımda durursa yemek, bir de yere sık sık tutam tutam dökülen saçlarımı İnci yalamaya kalkmasın diye süpürmek... başka da elimi birşeye sürmeden haftasonunu getiriyorum.. pişman mıyım? asla, çünkü İnci için her vakti değerlendiriyorum...
bugün farkettim ki bana gün yetmiyor... hafta içi kalkıyoruz, baba işe gidiyor, Ayten teyze ile kahve , sohbet, İncinin pilatesi, masajı, dikenli topu, duyu fırçası, çişi, kakası, maması... fırsat bulursak evin yemeği ve hooop baba geldi.. gün bitti... bazen yemeğimizi nöbetleşe yiyoruz, bazen İncinin hamağı başında yer sofrası kuruyoruz,bazen İnci uyuduktan sonra yiyoruz... İnci hangi modda ise ona uyuyoruz yani :) haftasonu daha felaket.. eğer baba cumartesi işe gitiyse zaten annenin bi şarteller atıyor, bir gün daha mı yalnızız? pazar deseniz, bugünden örnek verirsek eğer , bildiğin yoruldum yahu?
sabah İnci 6 da sağ yumruk havada beni alsınlar diye bekliyordu... hadi baba biraz daha uyusun diye aldım içeri gittik.. oynadık, ağladık derken bi tur uyuttum.. sonra babaya emanet edip bi markete koştum.. geri geldiğimde babası uyutmuş, kapıdan girer girmez fırçaladı beni " o poşetleri mutfağa götür ses yapma!!! " kendi uyutunca pek kıymetli oluyor,zor uyuduğu için bizim zilli..neyse o uyurken ses yapmamak için temizlik yapma işini erteledik.. o uyanınca doya doya kendimi helak ederim dedim.. uyandığında kendimi işe vurdum vurmasına ama her ağladığında "ne oldu acaba" diye süpürgeyi bırakıp yanına gidiyorum.. bakıyorum mama saati, mama yapıyorum.. sonra bakıyorum uyutamamış,gelip uyutuyorum..bakıyorum uykusunda ağlama krizi tutmuş, gelip sakinleştiriyorum... eee ben ne yapıyordum? temizlik?? sonra kaldığım yerden devam ediyorum... sonra Uğur " ben acıktım!"hadi bakalım yemek faslı...
kısacası şuanda işim bitti gerçekten... İnci de uyudu... sanırım sıra bende artık... şimdi tam yatağa yatıp uykuya dalacağım, İnci nin mama saati gelecek.. şikayetçi miyim? asla! o kadar güzel uyuyor ki şuanda, tüm yorgunluğuma uykusuzluğuma rağmen sabaha kadar izlerim...
seni çok seviyorum annecim... iyi geceler boncuğum...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder