kolay mı bir bebek için o kafayı dengeleyip dimdik durabilmek,çok zor a dostlar :)
ama artık inci bunu yapıyor.aslında inci kas tonusu yönünden de çok zayıf değildi, o nedenle hala fizyoterapiye başlamadık , fakat evde tabi ki kendim netten videolar bulup yapmaya başlamıştım. fikir olsun diye söyleyeyim, bir video kanalı üzerinde ( ki bunun herkes çocukları uyuutub isimli site olduğunu biliyor=) ) " yiğit bebek fizyoterapi" diye girerseniz, o bebişin seanslarına ulaşabilirsiniz. peki biz neler yaptık? biz dünya tatlısı bir arkadaş bulduk, adı umut... fotoğraflara dayalı bir sosyal paylaşım sitesinde birgün down sendromu diye arama yaptığımda karşıma bir fotoğraf çıktı, aman tanrım İNCİ!? incinin resmini hiçbir yerde paylaşmadığım için inanılmaz şaşırdım. resme tıklayınca anladım ki bu bizim bir kader arkadaşımız. resmen ikiz gibiler. dayanamadım hemen fotoyu koyan hesaba msj atıp durumu anlattım, ve çok tatlı bir arkadaş edindik.
umut da tıpkı inci gibi süpriz bir down tatlısı... annesi de benim gibi herşeye yapmaya hazır bir anne.. pelin... o günden beri kendisi ile iletişimdeyiz. umutun raporu çıkmış ve çoktan eğitime başlamışlar, hem fizyoterapiler hem de aldığı duyu bütünleme terapileri sayesinde umut da inci gibi kafasını tutmaya ve daha güzel şeyler görmek için kafasını kaldırmaya başlamış.. Pelin hanım ,çektiği videolarla bize inanılmaz yardımcı oldu, ama konuşmaların bana kattığı en güzel şey psikolojik rahatlama... o da benim gibi ilk etapta ağlamış, ama artık ikimiz de inci ve umut için herşeye yapmaya hazır birer down annesiyiz.. paslaşıyor, öğrendiklerimizi birbirimize anlatıp yardımcı olmaya çalışıyoruz. ister istemez çocukları " onu yapıyor mu, bunu yapıyor mu " diye kıyaslıyoruz. bazen yaptığı birşeyi söylemeden önce onun yapıp yapmadığını öğrenmeye çalışıyorum, eğer yapıyorsa neşeyle anlatıyorum yaptıklarını ama o yapamıyorsa annesi kadar üzülüyorum inanın.. ama biliyorum ki mutlaka umut da inci de herşeyi sırayla yapacaklar :)
gelelim inci 'ye .. doktora yazdığım mesajda bahsettiğim bir olayı anlatmak istiyorum. inci yi götürdüğüm doktorlardan biri " elini ağzına götürüyor mu " diye sordu? şaşırdım, bu neden önemli olsun ki dedim. inci de bikaç gündür ellerini yalamaya çalışıyordu. ben de " evet yalıyor bikaç gündür" deyince, "müdahale etmeyin yalasın" dedi. bizde genel bi yargı vardır ya, aman elini ağzına sokmasın, tepeden bakmasın, aynada kendini görmesin vs.. neden? hep sormuşumdur nedenini ama kimseden mantıklı bi açıklama bulamadım. doktor bunu söyleyince de anladım ki çocuk her dönemde yeni bir davranış kazanıyor ve buna müdahale etmeden izlemek gerekiyor. sonra takip etmeye başladım. farklı bir şeyler yapmaya başladıkça araştırıp içinde bulunduğu ayda neler yapması gerektiğini öğrenmeye çalıştım. inci ellerini yaladığında 2 aylıktı. ben onu gözlemlerken birgün birden "agu" dedi.. allahıııım... bu nasıl bir mutluluktur, benim geç konuşacak diye kendimi hazırladığım çocuğum bana " agu" dedi. üstelik ben onunla konuştukça bu şekilde cevap vermeye başladı! inanmayacaksınız ama hem güldüm hem ağladım... sonra farkettim ki inci resmen onunla konuşayım diye ağzıma bakıyor sürekli. sebebini anlamamız uzun sürmedi, ben ona kontrast renkler içeren zeka gelişim kartları almış ve her gün düzenli bir şekilde gösteriyordum. onları gösterirken de kartlarla ilgili hikayeler uydurup sürekli konuşuyordum. ve inci "agu" dediğinde ben elime bir kart almış onunla ilgili hikaye düşünüyordum, ve benim tatlı kızım hikayesini kendi bulmuştu o gün :)
mutluluk anlayışım değişti.. o gaz çıkarınca dünyalar benim oluyor... o uzun süre kakasını yapmadıysa dertleniyorum,"neden yapmadı bu şimdi" diye düşünüyor, yapınca da bayram ediyorum :) abartıyorsun diyenlere ithafen de şunu anlatauyım, incinin 5 günlük bi kabızlık macerası var,evin her tarafını sabaha kadar inci omzumda gezmiş biri olarak diyorum ki kaka önemli gençleeeer:)
öpücükler benden size :*
Benim kardeşimde down sendromlu ve şuanda 11 yaşında benim doğum günümde doğmuş dünyalar tatlısı bir kardese sahibim bloğumda onunla ilgili yazıyorum okumanızı çok isterim ben en baştan başladım ve tüm yazilarinizi bitirmeyi düşünüyorum benim kardeşim kalp ameliyatı geçirdi doğduğunda ve sizin gibi teşhis edilememişti kardeşim ama iyi kıde gelmiş hayatımıza diyorum suan geçirdiğiniz süreçleri okuyunca bizimkine çok benziyor ve okudukça ağlıyorum bende farkındalık kazansin insanlar diye yazıyorum sizin hayatınıza da birseyler katmak isterim bir bilgi bile olsa almanızı isterim inci nin yürümesi ve kas gelişimi için havuz terapisini denemenizi öneririm benim kardeşimé yuruyemiycek dediler ve kardeşim bu sayede yürüdü mutluluklariniza ortak olmak beni çok mutlu etti sizin gibi insanlar iyi ki varlar farkındalıklı inci ile musmutlu günler diliyorum onu kocaman öpüyorum
YanıtlaSil